muhit
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
mu-hit
Aytilishi
Etimologiyasi
- I a. مُحِيط — oʻrab olgan, ihota etgan, ihota etilgan
Maʼnoviy xususiyatlari
Maʼnosi
1 Hayot, faoliyat ke-chadigan tabiiy yoki ijtimoiy sharoitlar majmui. ◆ Geografik muhit. Ijtimoiy mu-hit. n ◆ Qishloq muhiti, ota-onaning oʻta oqkoʻngillik ruhida bergan tarbiyasi Yigi-talining qon-qoniga singib ketgandi. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ . ◆ Maktabni bitirgach, hammamiz har yoqqa tarqashib ketamiz. Keyin har kim oʻz muhitida oʻz ishi bilan ovora boʻlibketadi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
2 Kasb-hunari, ishi, faoliyati va shu kabilarga koʻra bir-biri bilan bogʻliq boʻlgan kishilar doirasi. ◆ Men qozi domla va Asad qori kabi hurmatli zotlar muhitiga oʻzimni top-shirib, daryo'dan ayrilib chiqqan ariqchaday, xalqimdan ayrilib chiqib, oxiri qurib qolish-ga mahkum boʻlgan ekanman. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Tabiiyki, ona uchun ham yolgʻiz farzand arzanda edi. Bu muhit Davronni havolantirib qoʻydi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ .
3 Hodisa, jarayon va sh.k. kechadigan moddiy sharoit. ◆ Yorugʻlikning turli muhitda turlicha sinishi.
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
mu-hit
Aytilishi
Etimologiyasi
- II \a. مُحِيط — okean
Maʼnoviy xususiyatlari
Maʼnosi
1 esk. ayn. okean.
2 Muhit (erkaklar ismi).
Sinonimlari
Antonimlari
МУҲИТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
Ruscha ru
muhit I
1 среда; ◆ geografik ~ географическая среда;
2 перен. среда, условия, атмосфера.
muhit II
уст. океан; ◆ ~ dengizi океан.
muhit
- muhit