musaffo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-saf-fo

Etimologiyasi

I a. ^"— toza, sof; toza-langan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 kt. Juda ham sof, begʻubor. ◆ Mu-saffo osmon. Musaffo suv. m ◆ Yaqinginada shivalab oʻtgan yomgʻirdan keyin havo musaffo. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Toshkent qadimdan serquyosh, musaffo havoli, sersuv, unumdor tuproqli shahar sifatida shuhrat qozongan. "Saodat" .

2 koʻchma Toza, pok. /◆ Qunduz:] Navoiydan-mi? [Guli:] Ha, menga bitibdur. [Qunduz:] Musaffo ishqini izhor etibdur. Uygʻun va I . Sulton, Alisher Navoiy. ◆ Eng mahram doʻstingiz — sizning musaffo qalbingizdir. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

Musaffo boʻlmoq 1) sof, begʻubor boʻlmoq. ◆ Osmondagi bulutlar tarqab, havo musaffo boʻldi. Sh. Rashidov, „Qudratli toʻlqin“ . ◆ Shahrimizning kumush kamarlari — kanal va anhorlari doim musaffo boʻlsin. Gazetadan; 2) butunlay qutulmoq, „xalos boʻlmoq“ . ◆ Yoʻq, musaffo boʻlib sogʻayganingizdan soʻng, oʻilan-da ham doktorlarning ruxsati bilan. K. Yashin, „Hamza“ .

Antonimlari

МУСАФФО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

musaffo
книжн. абсолютно чистый, прозрачный; ◆ havo tiniq va ~ воздух чист и прозрачен; ◆ kasaldan ~ boʻlmoq исцеляться, избавляться от болезни; ◆ puldan ~ boʻlmoq разг. остаться без денег.