palaxsa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

pa-lax-sa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yer chopganda yoki haydaganda uvalanmay, butun holda koʻchgan katta yapaloq kesak. ◆ Yer palaxsa-palaxsa boʻlib koʻchyapti. Yerni palaxsa-palaxsa qilib agʻdarib hay-damoq. m ◆ Choʻl qushlarining qiligʻi qiziq: ular palaxsa-palaxsa agʻdarilib, qalayday yiltirab yotgan shudgorda oʻlja talashadi. H. Nazir, „Bir tup gʻoʻza“ .

2 Umuman, har qanday qatgiq narsaning undan ajralgan yaxlit, yapaloq parchasi. ◆ Bir palaxsa marmar. m ◆ Gʻulomjon har gurzi ur-ganda, togʻ palaxsa-palaxsa boʻlib agʻdarilar, odamlar qiyqirishib, yugurishib tashishar emish. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Togʻning toshlari palaxsa-palaxsa ushalib, xuddi tirik mavjudotdek, pastga siljiydi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ПАЛАХСА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

palaxsa
слоистый кусок (глины, каменного угля, льда и т. п.); ◆ palaxsa qilib haydamoq с.-х. пахать землю, разворачивая пласты большими кусками, комьями; ◆ devor suvogʻi palaxsa-palaxsa boʻlib koʻchib tushdi штукатурка стены отвалилась большими кусками.