pichir-pichir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

pi-chir—pi-chir

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Pichir s. takr. 1 Shi-virlashib soʻzlashganda chiqadigan past tovush. Oʻrtancha ovsin ayvonni supurib boʻlib, savat koʻtarib, koʻchaga chiqib ketishi bilan, qolgan olti ovsin supaga chiqishdi. Pichir-pichir qilib, uzoq gaplashishdi. S. Ahmad, Saylanma. ◆ Oʻtirib, kitobni tizzasiga qoʻydi va pichir-pichir duo oʻqib, yuzini siypadi. A. K, „o-diriy, Mehrobdan chayon“ .

2 Oʻzaro xufiya ran; shivir-shivir. ◆ Or-qasidan pichir-pichir qilib qolishdi. T. Ashurov, „Oq ot“ . ◆ Nodira xola hang-mang boʻlib qoldi. Uning qulogʻi ostida domlaning gʻoʻngʻir-gʻoʻngʻir, pichir-pichiri eshitilganday boʻldi. "Mushtum" .

Antonimlari

ПИЧИР-ПИЧИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

pichir-pichir
звукоподражание шёпоту; ◆ Yana kim toʻgʻrisida pichir-pichir! (Ойбек, «Навоий») О ком это там ещё шёпот?!; О ком это вы перешёптываетесь!; ◆ pichir-pichir qilmoq говорить шепотом, шептать.