qissa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]qis-sa
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – tarix; hikoya, rivoyat, voqea;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1. ad. Asar asosida yotgan qamrovning romanga nisbatan torligi, hikoyaga nisbatan kengligi, shunga muvofiq holda, syujet va kompozitsiyaning ham romanga nisbatan soddaligi, hikoyaga nisbatan murak-kabligi bilan xarayugerlanuvchi badiiy asar. ◆ Avtobiografik qissa. Tarixiy qissa. Fan-tastik qissa. m ◆ Yoshlar yaratayotgan roman, qissalar, ocherk, hikoyalar.. aksariyatida etik isteʼdodning yorqin ifodasi bor. X. Yodgorov, „Hayot toʻlqinlari“ .
2. ad. Oʻzbek mumtoz adabiyotida voqeiy hodisa yoki afsonalar bayon qilingan epik asar; hikoya, rivoyat. ◆ Qissai Sayfulmuluk. Durbekning "Yusuf va Zulayho" qissasi.
3. s. t. Biror narsa, kimsa, voqea-hodisa va shu kabilar haqida ogʻizdan ogʻizga koʻchib yura-digan hikoya, naql. ◆ Rahimaxonning qissasi juda uzoq. Uning murakkab va mashaqqatli yoʻli haqida katta kitob yozsa arziydi N. Safarov, „Raisa“ . ◆ Qudrat.. maroqli boʻlgan sharq ertaklari, qissalar va latifalar aytib, soldatlarni toza kuldirdi. 3. Fat-xullin, „Soʻnmas yulduz“ .
- Qissadan hissa Aytilganlardan, naqldan kelib chiqadigan maqsad yoki xulosa. ◆ Qissadan hissa mana: Har ishda kerak bardosh, Mehnat, chidam biriksa, Oldida mum boʻlur tosh. Q. Muhammadiy .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҚИССА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.