qiy-chuv
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qiy—chuv
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Tartibsiz qattiq ovozlar, baqiriq-chaqiriqlar; chuvvos. Qiy-chuv, cha-gʻir-chugʻur quloqni kar qiladi. Qizdirilgan chirmandalar havoni yangratadi. Oybek, Tanlangan asarlar. ◆ Onaxon qiy-chuv qilib, suv sachratib oʻynayotgan bolalarga yana qaradi. A. Muxtor, „Opa-singillar“ . ◆ Qarsak ustiga qar-sak boʻldi, qiy-chuv koʻtarildi. M. Muham-madjonov, „Turmush urinishlari“ .
2 Tartibsiz yigʻi-sigʻi ovozlari; uvvos. ◆ Ayollarning aza tutgandagi qiy-chuvi, bola tuqqandagi figʻonlari eshitilib turadigan pastak uylar kambagʻal-qashshokrshrning bosh-panalari edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Atrofni qiy-chuv, gʻala-gʻovur bosdi. S. Siyoyev, „Avaz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚИЙ-ЧУВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.