qopagʻon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-pa-gʻon

Etimologiyasi

QOPAGʻON ¹ qopib, tishlab oladigan', ' qopongʻich'. Laychamiz katta boʻlib, q o p a gʻ o n chihib qoldi. Qadimgi turk xoqonlaridan birining nomi sifatida ishlatilgan bu soʻz asli qapagʻan tarzida talaffuz qilingan (ДС, 420); asli qap— feʼlining 'hamla qil—' maʼnosidan ' takror' maʼnosini ifodalovchi -a qoʻshim-chasi bilan hosil qilingan shakliga —gʻan sifatdosh qoʻ-shimchasini qoʻshib hosil qilingan; keyinchalik oʻzbek tilida birinchi, uchinchi boʻgʻinlardagi a unlilari â un — lilariga, ikkinchi boʻgʻindagi a unlisi ä unlisiga al— mashgan: (qap- + a = qapa-) + gʻan = qapagʻan > qâpägʻân.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Qopib, tishlab oladigan, qopongʻich. ◆ Qopagʻon it.

qopi shv. Eshik. Hoy uka, sekinrok ga-pir, qopining orkasida odam bor. J. Sharipov, Xorazm.

Antonimlari

ҚОПАҒОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qopagʻon
злой, кусающийся (о собаке).