qoʻshoyoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻ-sho-yoq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Orqa oyokdari va dumi uzun, sakrab yurishga moslangan tungi kemiruvchi sutemizuvchi hayvon. ◆ Iliq tun.. Qoʻshoyoqlar-ning chiyillashi, ahyon-ahyonda dardchil buzoq-ning azob chekib ingrashi singari sovuq nido-lar ham eshitiladi. J. Abdullaxonov, „Toʻ-fon“ . ◆ Zum oʻtmay qoʻshoyoq bilan boʻz kalamush ham u yoq-bu yoqqa pildirab, yemish axtarish-ga tushdilar. A. Ibodinov, „"Latofat" doʻko-nidagi qatl“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎШОЁҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.