qulon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qu-lon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
QULON 'yovvoyi xachir'. Q u l o n boshiga ish tushsa, huyrugʻiga sir aytmas (Maqol). Qadimgi turkiy tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu ot asli qulan tarzida talaffuz qilingan (Devon, I, 392; DS,
465); keyinchalik oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan: qulan > qulân.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Otdan kichikroq, eshakdan kattaroq, otdan koʻra koʻproq eshakka oʻxshab ketadigan yovvoyi hayvon. ◆ Togʻiga qarab quloni, Suviga qarab iloni. Maqol . ◆ Qulon, kark-lar suvsiz choʻlda yotadi. "Hasanxon" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚУЛОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.