roʻy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

roʻy

Etimologiyasi

f. (jjj — yuz, yuza, sath

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Biror nar-saning sirtqi tomoni, yuzi. ◆ Oftobroʻyi. yat Bir nafas quyoshday koʻrsatsin u roʻy, Bir nafas quyoshday porlasin quyosh. A. Oripov, «Yillar armoni» .

Roʻy bermoq Voqe boʻlmoq, sodir boʻlmoq, yuz bermoq. ◆ Ahmadjon qanday hodisa roʻy ber-ganini darhol fahmlab, orqa yoqdan tomga chiqdi. A. Qahhor, «Oltin yulduz» . ◆ Jamiyati-mizda roʻy berayotgan buyuk oʻzgarishlar, qay-ta qurish jarayoni olimlardan ham astoy-dil safarbarlikni taqozo etmoqda. Gazetadan . ◆ Charos nima hodisa roʻy berganini anchaga-cha oʻziyam tushunmay qoldi. Oʻ. Hoshimov, «Kdl-bingga quloq sol» . Roʻyi jahon (yoki zamin) Yer yuzi, dunyo, olam, jahon. ◆ Otash arava, miltiq, toʻp, oʻq, kalish, gazlama.. boring-chi, shu roʻyi zaminda koʻrinib turgan ilmu hunar shulardan chiqadi. A. Qodiriy, «Obid ketmon» . ◆ Butun roʻyi zaminga yadro falokati soya tashlab turgan ayni paytda xalqaro bir-damlik tantanasi ulkan ahamiyatga egadir. Gazetadan .

Antonimlari

РЎЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

roʻy
уст. лицо, лицевая сторона; ◆ roʻyi zamin, roʻyi jahon земная поверхность; свет, мир; ◆ roʻy bermoq иметь место, происходить, случаться, возникать.