sagʻir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sa-gʻir

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — uncha katta boʻlmagan,

kichik; mayda; yosh bola] 1 Hali voyaga yetma-gan yetim bola. ◆ Sagʻir haqqiga tegib boʻlmas. Sagʻirning haqi — sopqonning oʻqi. Maqol. ■■ ◆ -Desangiz, Oynaxon, oʻzi [Maʼmurjon] bir sagʻir bola, hech kimi yoʻq, — dedi mehmon xotin. Sh. Xolmirzayev, „Toʻlqinlar“ . ◆ Dushman koʻrsang, qoʻymay izdan quvlagin, Sagʻir koʻr-sang, aning koʻnglin ovlagin. "Erali va She-rali" . ◆ Madamin shovqin soldi: -Xudoyqul mening jigarim, ammamdan qolgan sagʻir. Yetti yoshidan boqib odam qildim. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 Yosh bola, kichkina bola. ◆ Mahalla bu hangomadan uygʻonib, Eshigiga keldi sagʻiru kabir. Muqimiy .

Antonimlari

САҒИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sagʻir
1 сирота; ◆ sagʻir haqi имущество сироты; ◆ sagʻir asramoq воспитывать сироту;
2 малолетний, несовершеннолетний; // дитя; ◆ sagʻir va kabir малолетние и взрослые.