sarboz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sar-boz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. — bosh oʻynatuvchi:

boshni, jonni fido qiluvchi] tar. Amir, xon qoʻshinining oddiy piyoda askari; askar, soldat. ◆ Har uyda, har koʻyda mudhish jang boʻldi, Qalʼa sarbozlari hangu mang boʻldi. M. Shayxzoda . ◆ Qurolli sarbozlar darvozadan otilib chiqishdi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Sarbozlar, asosan, piyoda qoʻshinlarni tashkil et-gan. "OʻzME" . ◆ Otlar maydonda kishnashdi, Sarbozlar nayza ushlashdi. "Gulshanbogʻ" .

Antonimlari

САРБОЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sarboz
ист. сарбаз, рядовой солдат; ◆ amirning sarbozlari сарбазы (солдаты) эмира.