shaʼn

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shaʼn

Etimologiyasi

a. jjLi - ish; aloqa, munosabat; qadr-qimmat, obroʻ; ahamiyat; manfaat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 In-songa, shaxsga tegishli boʻlgan qadr-eʼti-bor. ◆ Albatta, u oʻz ustidagi gap bilan qori-ga taʼna qilishi shaʼniga hech yarashmaydigan birhodisa boʻlar edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . -Bekor gap, — dedi Uzbek oyim, — hali qudalarimizni muddaodagidek siylay olga-nimiz yoʻq, shu holda joʻnatsak, bizning sha-nimizga yaxshi emas. A. Qodiriy, Oʻtgan kun-lar. ◆ ..oʻz huzurida ulugʻ istedod egasi boʻlgan bir hakim oʻtirganini payqadi va uning shaʼniga munosib muomala qilib, hol-ahvol soʻra-di. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ .

2 Sharaf, shuhrat; obroʻ. ◆ "Siz nashʼu namo qilgan joyda meni halokat kutadir!" jum-lasi va bu xitobdan koʻz yumish yigitlik shaʼniga yarashadurgan koʻrinmas edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . -Siz batalonimizning shaʼ-ni, — dedi kombat hayajon bilan, — polki-mizning obroʻsi. Sh. Toshmatov, Erk qushi.

Antonimlari

ШАЪН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shaʼn
1 честь, слава; ◆ paxta ustalari shaʼniga yozilgan sheʼr стихи, написанные в честь мастеров хлопководства;
2 достоинство, доброе имя; ◆ Yigitning shaʼniga shunisi kelishadi (Ѓ. Ѓулом, «Т. мурда») Вот это к лицу молодцу; ◆ birovning shaʼniga tegizib gapirmoq пройтись по чьему-либо адресу.