shigʻab
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shi-gʻab
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
1 Bir tekisda toʻxtovsiz va tez; zoʻr berib; jon-javd bilan, astoydil. ◆ Yopirilib, shigʻab tering, oʻrtoklar. Uloq olib, dong chiqarsin kishlotslar. A. Poʻlat . Mohidil
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Toʻshakni tark etmok niyatida doktorning aytganlarini bajonidig bajarar, ishtahasi boʻgʻikligiga qaramay, shigʻab ovqat yer, kuch yigʻishgaurinardi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ . ◆ Yerga bir zum egildi-da, shigʻab toshboʻron kilishga tushdi. N. Norqobilov, „Bekatdagi oq uycha“ .
2 ayn. shigʻil. ◆ Gʻoʻza hozir shigʻab koʻsakka kirgan. H. Nazir, „Bir tup gʻoʻza“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШИҒАБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.