soʻliq
[tahrirlash]
soʻliq I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
soʻ-liq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kam qoʻll. Soʻligan, soʻlgʻin. ◆ Soʻliq gul. Soʻliq yuz. shya Soppa-sogʻ odamday yozarmishsiz xat, Lekin, bilamanki, aftingiz soʻliq. Mirtemir, „Asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
soʻliq II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
soʻ-liq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
s. t. Suvluq. Soʻliq chaynab turgan jiyron zulukday uloqchi boʻlib koʻrindi [Zargarovning
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
koʻziga. A. Muxtor, Asarlar. ◆ Ot, burun kataklari kerilib, soʻliqni be-zovta chaynab, hid oldi. S. Nurov, „Maysalarni ayoz urmaydi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СЎЛИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
soʻliq I
увядший, поблёкший, потерявший свежесть; осунувшийся; чахлый (см. также soʻlgʻin).
soʻliq II
= suvluq.