tirraqi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tir-ra-qi

Etimologiyasi

1 Hadeb tirraqilayveradi-gan, ichiketar. ◆ Tirraqi bola. Tirraqi mol. Tirraqi buzoq podani bulgʻar. Maqol . hi Ular [qoʻzilar

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ hali yosh-da, chiroq, oʻz foy-dalarini bilmaydi. Agar ham sut emib, ham oʻt yeb, tirraqi boʻlib yurishni afzal koʻrishsa, onalariga qoʻsha qolay. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

2 Oriq; oʻlaksa, nimjon. ◆ Olgan oyligiga bersa, toʻrtta tirraqi qoʻy beradi. A. Qahhor, „Sarob“ .

Tirraqi buzoq podani bulgʻar Bir yomon-ning boʻlmagʻur, nopok ishi unga aloqador boshqalarga ham taʼsir etishi, boshqalar-ni ham bulgʻashini bildiradigan maqol. ◆ Hamma oʻlib-tirilib ishlab yursa-yu, bir tirraqi [buzoq] podani bulgʻasa, hali koʻra-san, buning isnodi butun brigadaga tegadi. Sh. Gʻulomov, „Boʻz yer uygʻondi“ . ◆ -Podaning ichida bitta tirraqisi boʻlsa, hammasini bulgʻaydi. Bulgʻama xotinlarni sen, — dedi Shirmonxon zarda bilan. S. Zunnunova, Olov.

Antonimlari

ТИРРАҚИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tirraqi
1 тощий, худой; ◆ Olgan oyligiga bersa toʻrtta tirraqi qoʻy beradi (А. Ќаћћор, «Сароб») На его зарплату самое большее дадут четырёх тощих баранов;
2 страдающий поносом; ◆ tirraqi buzoq podani bulgʻar посл. (букв. страдающий поносом телёнок портит всё стадо) паршивая овца всё стадо портит.