uf

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

uf

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

und. s. Biror narsadan shikoyat, ran-jish, boʻgʻilish kabi tuygʻularni ifodalay-di. ◆ Uf, havo judayam dim! Uf, sarimsoq isi kelyapti! Uf, hamma yoqni tu tun bosib ketdi! m ◆ -Uf! Suvsadim, — dedi Fotima yelpigʻichini silkitar ekan. P. Tursun, „Oʻqi-tuvchi“ . ◆ Xotin paranjisi bilan ayvonning oldiga oʻtirib olgach, uf, deb chayqaldi. A. Qo-diriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Yigit ichkari kirdi; qoʻlidagi portfelini divanga uloqtirdi; uf tortib, peshonasiga urdi. A. Qahhor, „Qay-gʻular“ .

Antonimlari

УФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

uf
междометие, выражающее досаду, горе, боль и т. п. уф, ой, ох, ай, ах; ◆ uf, judayam dim! уф, как душно!; ◆ uf, qanday issiq! ой, как жарко!; ◆ uf tortmoq вздыхать, испускать вздохи; ◆ Ostonaqul dasturxonga qoʻlini artib oʻrnidan turdi-da, chuqur uf tortdi (А. Ќаћћор, «Сароб») Астанакул, вытерев руки о скатерть, встал с места и глубоко вздохнул.