uygʻonish
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
uy-gʻo-nish
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Uygʻonmoq fl. har. n. ◆ Kur-taklarning uygʻonish davri. Mehr uygʻonishi. yat \Hasanali\ Ertalab Oybodoqning choyi-ga bormay, Otabekning uygʻonishini kutib yurdi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Elmurod.. asrlar boʻyi gʻaflatda yotgan kishilarning uygʻonishi bu odamda quvonch tugʻdirayotgani-ni koʻrdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
- Uygʻonish davri tar. Sharqda (9-12 va 15-asrlar) va Gʻarbiy Yevropada (14-16 asrlar) yuz bergan alohida madaniy va tafakkuriy taraqqiyot davri; fan, adabiyot va sanʼat taraqqiyoti hamda ulugʻ kashfiyot va ixtiro-larda oʻz aksini topgan va antik madaniyatga qiziqish kuchaygan davr.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УЙҒОНИШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
uygʻonish
1 и. д. от ◆ uygʻonmoq; uyqudan uygʻonish пробуждение ото сна;
2 физиол. возбуждение; * Uygʻonish davri ист. эпоха Возрождения.