vahimali
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
va-hi-ma-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Kishini vahimaga sola-digan; qoʻrqinchli.◆ Vahimali koʻrinish. Vahi-mali tovush. n Front Bektemirga dastlab uncha vahimali koʻrinmadi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ .◆ Haya>1 oʻtmay, vahimali guldurash yaylovni larzaga soldi. A. Dilmurodov, „Os-monning bir parchasi“ .◆ Oʻngirning tepasi baland jar. Uning tagida gʻor ham bor. Bu vahimali joylarga kunduzlari ham hech kim kelmaydi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
2 Salobatli, haybatli.◆ Olis-olisdan vahimali koʻringan qoyalar asta qiyofalarini oʻzgartirib, chala-yarim qoʻrgʻonlarga oʻxshab qoldi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ .
3 Vahimani, qoʻrqinchni ifodalovchi, shundan darak beruvchi.◆ Omil Nodirning bu vahimali gaplarga ham eʼtibor bermagan-ligiga ajablanib turdi-da, amakning oldida turishini aytib, chiqib ketdi. S. Yunusov, „Kutilmagan xazina“ .◆ Xotin, rangi oppoq, koʻz-larini katta-katta ochib, unga vahimali qarar va boshini chayqab pichirlar edi. A. Qahhor, „Anor“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ВАҲИМАЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
vahimali
1 страшный, ужасный, ужасающий; жуткий, наводящий страх, ужас; ◆ vahimali manzara страшное зрелище; ◆ vahimali koʻrinmoq казаться страшным, ужасным;
2 панический, доведённый до крайности, преувеличенный;
3 перен. солидный, внушительный; ◆ vahimali qiyofa 1) устрашающий, наводящий ужас вид; 2) солидная, внушительная внешность.