xoin
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
xo-in
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Arabchadan خَائِن — ahdini buzuvchi, xiyonatkor.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Ahdini, qasamini buzib, xiyonat-korona ish tutuvchi; firibgar, muttaham. ◆ Endigina gʻunchadan chiqayotgan bu yosuman gul-ni [Kumushbibini] xoin qoʻllarning zahri soʻlitgan. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
2 Oʻzi mansub boʻlgan ijtimoiy guruh yoki oʻz xalqi, oʻz vatani manfaatiga zid ish tutuvchi, uning dushmanlari bilan hamkor-lik qiluvchi, dushman tomoniga oʻtgan kishi; sotqin. ◆ [Navoiy:] Davlatimizni yakson qilmoqchi boʻlgan xoinga saltanat dargohida oʻrin yoʻ/( .'Uygʻun va I. Sulton, Alisher Navoiy.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ХОИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.