yoʻlka
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
yoʻl-ka
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
YOʻLKA 'koʻchaning piyodalar uchun biroz baland qilib qurilgan cheti’. Katta yoʻlga tosh yothizilib, yoʻlkalar asfalt hilingan edi (Sharof Rashi — dov). Bu soʻz oʻzbek tilida yol otidan ’kichik’ maʼnosini ifodalovchi -kä qoʻshimchasi bilan hosil qilingan: yol + kä = yolkä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Odatda koʻcha chetida tosh, gʻisht yoki asfalt yotqizib, bir oz koʻtarib tekislangan, piyodalar yuradigan tor yoʻl; trotuar. ◆ Katta yoʻlga tosh yotqizilib.. yoʻlkalar asfalt qilingan edi. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli.“ ◆ Domla koʻchaning oʻrtasidan yurmay, yoʻlka bilan, boshini koʻtarib, jiddiy vajohat bilan oʻtayotibdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“
2. Hovli, bogʻ va sh. k. joylarda yurish uchun ajratilgan maxsus yoʻl. ◆ Devor tagidagi quruq yoʻlkadan uch-toʻrt qadam yurib, toʻxtab qoldi. Ichkaridan rubob ovozi eshitildi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ . ◆ Xiyobonga qarab ketdik. Suv sepib supurilgan toza yoʻlkalardan sekin-sekin yurib, ancha kezdik. "Mushtum". . ◆ Yoʻlkaning oʻng tomoni — mevazor, chap tomoni — tokzor: ikki ishkomgina uzum. H. Gʻulom, „Binafsha atri.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЙЎЛКА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.