zinda
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zin-da
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\f. iXij — jonli, tirik
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 esk. Tirik, barhayot.
- Zinda qilmoq Tiriltirmoq; hayot, jon baxsh etmoq. [Hayitjon Toʻlaxonga:] ◆ Bir akang borki, murdani zinda, zindani gazanda qiladi. Hamza, „Paranji sirlari“ . ◆ Firoqing-da gohi yuz oʻldirib, goh zindalar qilding. Visoling zahridan noʻsh atasam, sen gʻamza-lar qilding. "Mushtum" .
2 qargʻ. Oʻlgur, badbaxt. ◆ Ostonada oʻliging qolsin, zinda! Hamza, „Paranji sirlari“ . ◆ Iloyo oʻnglanmasin, meni kuydirgan zinda\ [dedi Xoljon]. Uygʻun, „Asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗИНДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.