zino

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zi-no

Etimologiyasi

arab. – bevafolik, buzuqlik; fohishalik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Nikohsiz, nosharʼiy jinsiy aloqada boʻlish; fahsh. ◆ Bir shaharda bir buzuq xotin bor ekan. Shu xotin qariganda, qiyomat vahmiga tushib, aʼlamning oldiga boribdi: Aʼlam pochcha, kishi zino qilsa nima boʻladi? — deb soʻrabdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“ ◆ Mana shu tabiati bilan u [Qosim yuvosh] xiyonat, zinoni bilmagan ibtidoiy davr odamlarini eslatardi. Oʻ. Hakimali, „Navbahor.“

2. koʻchma Gunoh, ayb. (umuman zino ishi bu gunoh, ayb va jinsiy aloqa bilan bogʻliq fahsh ishi ekani maʼnosida) ◆ Zinoga xattoki yaqinlashmang. qurʼon 17:32 (yaʼni yaqinlashish maʼnosida jinsiy aloqa tomon joʻnab ketish emas, balki buzuq va uyatsiz narsalarga qarash, soʻylash yoki eshitishdan kishi oʻzini tiyishi, mas. "Koʻz zinosi", "Til zinosi", "Quloq zinosi" va sh. k. odobdan tashqaridagi fahsh holatlarga yoʻl qoʻymaslik, yaqinlashmaslik maʼnosida. Zero, kim shunga yoʻl qoʻysa (yaʼni zinoga yaqinlashsa) zino (gunoh, ayb)ni qilishga daʼvogarlik qilishligi, natijada daʼvogarning shu gunohga yoʻliqishi havfi borligi maʼnosida, qolaversa zinoga yoʻliqqan kishi jazo topishi keyingi oyat misolida) ◆ ... Ular zino qilmaslar. Kim shunga yo‘l qo‘ysa bas, jazo topadur. qurʼon 25:68

Valadi zino q. valad 1.

Antonimlari

ЗИНО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zino
книжн. прелюбодеяние, блуд; разврат; ◆ zino qilmoq прелюбодействовать; развратничать; ◆ valadi zino уст. незаконнорождённый.