zomin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zo-min

Etimologiyasi

[ arab. - kafil ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Roʻy bergan koʻngilsiz ishga sababchi, aybdor. ◆ Bunda Kutulmogʻim mushkuldir gumon, Oʻn makramga boʻldim oxiri zomin. Bahrom va Gulandom . ◆ Birovning joniga zomin boʻlishdan qoʻrkmaysizmi? — dedi Elmurod. P.Tursun, „ Oʻqituvchi“ . ◆ Xoʻsh, ayting, kim zomin akam qoniga, Xoʻsh, kimlar achindi uning joniga. A.Poʻlkan, „Izhor“ .

Antonimlari

ЗОМИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zomin
повинный, виновный; ◆ zomin boʻlmoq быть повинным, виновным; ◆ bunga u oʻzi zomin boʻldi в этом он был сам повинен.