zoʻravon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zoʻ-ra-von
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[f. — botir, polvon;
kuchli] 1 Jismonan baquvvat, bahodir, botir, pahlavon. ◆ Har biri mingga tengla-shadigan zoʻravon edi. "Bahrom va Gulandom" .
2 Zolim, zulm oʻtkazuvchi hukmdor. ◆ Agar u \Bobur\ Samarqanddan voz kechsa, narigi zoʻravonlar poytaxtni olishi, keyin Andi-jonga bostirib kelishi muqarrar ekani unga hozir juda aniq sezilmoqda edi. P. Qodi-rov, „Yulduzli tunlar“ .
3 Umuman, oʻzgalarga qonunsiz ravish-da kuch ishlatuvchi, zoʻrlik qiluvchi shaxs. ◆ Ioʻlchi bir sakrashda zoʻravonning oldiga bor-di, toʻpponcha tutgan qoʻlini mahkam siqib, orqaga qayirdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Xoʻsh, zoʻravon sizmi yo bu bechora, bekas, benavo shoirmi? [dedi Zavqiy]. K. Yashin, „Hamza“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗЎРАВОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.