aftoda
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
af-to-da
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- \f. ajlUI — yiqilgan, darmonsiz
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk.
- Notavon, nochor, abgor. ◆ El baxtsiz edi aftoda, Zolimlarni beomon koʻrdim. Mirtemir .
- Tushkunlikka tushgan, tushkun holatli. ◆ Oʻtapning qistovi bilan oshga qolgan Joʻravoy ota hamon oʻy surib oʻtirgan aftoda qiziga dedi: -Hadeb oʻy sura berma, Eʼzoz. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Xonavayronlar bilur aftodalarni(ng) holini. Mashrab .
joyini oʻzgartirish ning aftoda
| birlik | koʻplik | |
|---|---|---|
| Bosh kelishik | aftoda | aftodalar |
| Qaratqich kelishigi | aftodaning | aftodalarning |
| Joʻnalish kelishigi | aftodaga | aftodalarga |
| Tushum kelishigi | aftodani | aftodalarni |
| O‘rin-payt kelishigi | aftodada | aftodalarda |
| Chiqish kelishigi | aftodadan | aftodalardan |
| Vosita kelishigi | aftodala | aftodalarla |
Antonimlari[tahrirlash]
OʻTIL
Ot[tahrirlash]
aftoda (koʻplik aftodalar)
Ruscha ru
aftoda
уст.
1 попавший в бедственное положение; впавший в нищету, обедневший; ◆ ~ boʻlmoq попасть в бедственное положение; пойти по миру;
2 немощный, ослабевший, захиревший.