chiranmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

chi-ran-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror maqsadda bor kuchini ishga solib harakat qilmoq; ku-chanmoq. ◆ Buqa orqasiga tisarilib, uvvalo chirandi. "Sharq yulduzi" . ◆ Sandiq juda ogʻir edi, zoʻrgʻa zinaga yaqinlashtirib, chirana-chirana, tepaga olib chiqishdi. A. Koʻchimov, „Halqa“ . ◆ Arava qilt etmas.. hoʻkizlar harchand chirangani bilan, arava joyidan jilmas edi. Oʻ. Hoshimov, „Ikki eshik orasi“ .

2 {koʻchma |uz} {salb. |uz} Oʻz imkoniyatlarini hi-sobga olmay katta ketmoq; kerilmoq.
◆ -Chi-ranmang, polvon, — dedi kulib Oʻsarjon. Oybek, „O. v. shabadalar“
◆ Oʻzing joysiz [nooʻrin] chiranganingdek, meni ham oʻz yoningga tort-moqchi boʻlasan. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
◆ Alarga men: -Shohi Eron bilan urushaman, deb chiranmang, — dedim. M. Osim, „Karvon yoʻl-larida“

Antonimlari

ЧИРАНМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

chiranmoq
1 тужиться, напрягаться, делать усилия; Yashang, azamat, qalay non shirin ekanmi?- Qattiq,- dedi Toʻlqin, kulchani chiranib tishlab (Ѓ. Ѓулом, «Машъал») Браво, молодец, ну как, хлеб вкусный? - Чёрствый, - ответил Тулкын, с усилием вонзая зубы в лепёшку (с усилием кусая лепёшку);
2 перен. неодобр. бахвалиться, кичиться; chiranmang, polvon! не бахвалься, богатырь!; chiranib gapirmoq бахвалиться, кичливо говорить, хвастать.