dalachi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
da-la-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Dalada, qishlokda yashovchi; dalada ishlovchi. ◆ Boshqa hech yerda milt etgan nur yoʻq, hammayoq zim-ziyo, dalachilar alla-qachon uyquga ketishgan. H. Gʻulom, „Toshkent-liklar“ . ◆ Yagʻrindor Arslon dalachi doʻsti bilan xayrlashib, lapanglab, ichkari kirib, trub-kani koʻtardi. Mirmuhsin, „Qahramonnoma“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАЛАЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.