daricha
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
da-ri-cha
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\f. — eshikcha; deraza;
teshik] 1 yuq. uyel. ayn. darcha. ◆ Otabek qaytib kelib, daricha ostiga oʻtirgan ham edi, Homidning shu soʻzini eshitib qoldi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Suvga qarang, oʻynab-oʻynab oqadi; Yorga qarang, darichadan boqadi. "Qoʻshikdar" .
2 koʻchma Biror narsaga (sevgiga, ozod-likka, orzuga) yoʻl, imkoniyat. Koʻngil dari-chasin ochib qoʻyinglar, Gʻussali dilda ham kuladi bahor. A. Oripov, Yillar armoni. ◆ Pastqam koʻchadagi qalin devordan Umid darichasin ochar Joʻraqul. S. Akbariy, „Koʻn-gil ohanglari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАРИЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.