davangirday
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
da-van-gir-day
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
, -dek 1 ijob. Gavdali, zabardast. ◆ Oʻn olti yoshga toʻlganda, Rah-matullo davangirday yigitga aylandi. "Sharq yulduzi" . ◆ Eshik ochilib, chorpahildan kelgan, davangirday bir yigit kirdi. "Fan va turmush" .
2 salb. Qomati beoʻxshov, qoʻpol; besoʻ-naqay, suyagi buzuq. ◆ Davangirday yigit. n ◆ Keksagina bir odam yelkasiga davangirday bir yigitni mindiribdi. X. Toʻxtaboyev, „Shirin qovunlar mamlakati“ . ◆ -Xanjarim qonga tashna, — dedi belbogʻiga oybolta qistirgan davangirday bir odam hozir boʻlib. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ . ◆ Ashurboy aka haddan tashqari daroz, sergoʻsht, suyaklari buzuq, davangirday odam edi. R. Fayziy, „Hazrati inson“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАВАНГИРДАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
davangirday
разг. здоровенный; // верзила.