domangir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

do-man-gir

Etimologiyasi

DOMANGIR Bu sifat 'etak' maʼnosini anglatadigan tojikcha doman otiga (ТжРС,134) 'ushla-', 'yopish-' maʼnosini anglatadigan giriftan feʼlining gir hozirgi zamon asosini (ТжРС, 102, 103) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, koʻchma maʼnosida 'biror faoliyatnish amadga oshuvini kimdandir koʻruvchi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 233).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\f. — etakdan tu-

tuvchi] Birovdan xafalik joyi, ginasi boʻlgan, oʻpka-gina qiluvchi; daʼvogar. ◆ Domangir boʻlmoq. tt Aʼzam hamon oʻgay onasi bilan dadasidan domangir. Shuxrat, „Jannat qi-dirganlar“ . ◆ Soyboʻyi ahli sizdan emas, mendan domangir. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ .

Antonimlari

ДОМАНГИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

domangir
недовольный (кем-л. за что-л.), имеющий обиду (на кого-л. за что-л.), имеющий претензии (к кому-л.за что-л.); ◆ ~ boʻlmoq быть недовольным; иметь претензии, обиду; обижаться; ◆ buning uchun men undan ~man за это я в претензии на него; за это я недоволен им.