ehzon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
eh-zon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\a. — xafalik, maʼyuslik;
qaygʻurish, gʻamga botish|: kulbai ehzon poet. Gʻamxona, gʻam-hasrat uyi, qaygʻu hukm sur-gan kulba. ◆ Bir boqmaganin holi parishonima soʻzlab, Bir kelmaganin kulbai ehzonima ayting. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЭҲЗОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.