gʻalat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻa-lat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. u — xato, yanglish, nuqson, sahv; adashish
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 esk. kt. Xato, notoʻgʻri, yanglish. Toʻgʻri boʻlsa, men oʻynashib-kulaman. Fa-lat boʻlsa, oʻn toʻrt kunda kelaman. "Guli-xiromon". Soʻzni nusxaparastlik bilan, maʼ-noga etibor bermay, buzib koʻchirish va 'Fa-'lat oʻqishdan saqlanish lozim. A. Azizov, Fa-zal va gʻazalxon. ◆ Muhandisning xatosi baʼzan "guldasta" bilan ravoq orasida sezilib qo-lardi. Poydevor gʻalat qoʻyilganmikin? Us-tod Qavom xayolidan bir lahzada qancha gap-laroʻtdi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .
2 ayn. gʻalati. ◆ Ikki bukilib kirib kelgan mulozimga gʻalat ovoz bilan: -Sharobdorga ayt, bir piyola may keltirsin! — deb buyruq berdi. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ . ◆ Chindan gʻalat erur dunyo ishlari, Miyang gʻovlab ketar oʻylagan sari. A. Oripov, „Yillar armoni“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАЛАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.