gʻiybatchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻiy-bat-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Gʻiybat qiluvchi, gʻiybatni odat qilib olgan kishi. ◆ Gʻiybatchining burdi boʻlmas, tuhmatchining yuzi boʻlmas. Maqol . ◆ Gʻiybatchilarning mavzulari Ahmad maxdumning "jodugarligi" va "sehrbozligi" edi. S.Ayniy, „Esdaliklar“ . ◆ Hasadgoʻy va gʻiybatchi oʻzi tayyorlagan gʻiybat botqogʻiga oʻzi botib qoladi, deb aytgan xalqimiz. N.Valiyeva, „Hasad qilmang“ .

gʻiyt taql. s. Yogʻoch, temir kabi narsalarning ishqalanishidan hosil boʻladigan tovushni bildiradi. ◆ Darvoza gʻiyt etib ochildi. ◆ Ichkari eshikning gʻiyt etib sekingina ochilganini eshitdi. Sh.Toshmatov, „Erk qushi.“

Antonimlari

ҒИЙБАТЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻiybatchi
сплетник; кляузник.