gʻuv

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻuv

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

taql. s. Shamol yelganda va baʼzi narsalar uchganda, aylanganda chiqadigan tovushni, shuningdek, baʼzi qushlarning tovushini bildiradi. ◆ Eshik ochilishi bilan, uyga gʻuv etib shamol urildi. Qoʻngʻiz gʻuv etib uchib ketdi. yash Nam shabada yalpiz hidini, asalarining mayin gʻuv-gʻuvini olib keldi. S. Nurov, „Narvoy“ . ◆ Beor musicha gʻuv-gʻuv qilib koʻkrak taiigab, ikkinchi musichani quvlardi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Antonimlari

ҒУВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

◆ gʻuv
= gʻuv-gʻuv; ~ etib с жужжанием; жужжа, прожужжа.