hajv
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hajv Hajv ==
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — birovdan kulish; mas-
xara, mazax qilish; satira] Ayrim shaxs yoki ijtimoiy hayotdagi nuqsonlarni kulgi ostita olib, masxaralab aytilgan (yozilgan) ran, jumla, bayt, asar. ◆ Avaz ayrim munofiq, nodon kimsalar xususida hajv aytdi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Muqimiyni koʻrganlar kam boʻlsa ham, lekin uni ogʻizdan ogʻizga oʻtib kelgan diltortar gʻazallaridan, kuldirib ichakuzar hajvlaridan taniydiganlar koʻp edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ U devoriy gazetaning redkollegiya aʼzosi edi, progul-chilikka qarshi chiqarilayotgan shoshilinch son uchun uch-toʻrt band hajv yozib borishni iltimos qilishdi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .
- Hajv qilmoq Masxarali gap-soʻz, bayt va sh.k. bilan tanqid ostiga olmoq. ◆ UAvaz-ning tili zaharligini, birovni hajv qilish-ga ustaligini biladi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Shoir "Madhiy"ning boʻlsa yana ahvoli maʼ-lum: xonni maqtash, oʻziga yoqmaganni hajv qilish, xotinbozlik, bachchabozlik bilan ovora bir betayin. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲАЖВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
havj