hayajon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-ya-jon

Etimologiyasi

\a. l — gʻalayon, tugʻyon; iz-tirob, tashvish, bezovtalik; gʻazablanish; kuyikish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Biror favqulodda ish, hodisa va b. sababdan ichki toʻlqinlanish, bezovta holat; bezovtalik. ◆ Koʻnglida ifodasiz bir umid, hayajon ila oʻsha dilxush roʻyoning tak-rorlanishini intiq boʻlib kutadi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Qiz dahlizda, eshik orqasida kuchli hayajon va sarosimada turgan Gulnorni qu-choqladi, sekt shivirladi: -Qaygʻurmang, opa-jon. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Sherbekda uygʻongan ruhiy koʻtarinkilik chehrasini yori-tib, aʼzoyi badani hayajondan titradi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Hayajonga kelmoq ayn. hayajonlanmoq. ◆ Keksa choʻpon, kesilgan ikki qulogʻi va burni-ga kuydirilgan namat bosib, sizib oqayot-gan qonni toʻxtatishga harakat qilar edi. Kutilmagan bu fojiadan hayajonga kelgan odamlar uning atrofini oʻrab oldilar va ustma-ust savol yogʻdira boshladilar. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ .

Ot

hayajon (koʻplik hayajonlar)

    joyini oʻzgartirish ning hayajon

	birlik	koʻplik
Bosh kelishik	hayajon	hayajonlar
Qaratqich kelishigi	hayajonning	hayajonlarning
Joʻnalish kelishigi	hayajonga	hayajonlarga
Tushum kelishigi	hayajonni	hayajonlarni
O‘rin-payt kelishigi	hayajonda	hayajonlarda
Chiqish kelishigi	hayajondan	hayajonlardan
Vosita kelishigi	hayajonla	hayajonlarla

Antonimlari

ҲАЯЖОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hayajon
возбуждённое состояние, волнение, смятение, тревога; ◆ ~ bilan soʻzlamok говорить с волнением; ◆ ~ga kelmoq (или tushmoq) приходить в возбуждение, возбуждать.ся, волноваться; ◆ ~ga keltirmoq (или solmoq) приводить в возбуждённое состояние, возбуждать, волновать; вызывать тревогу, смятение; потрясать; ◆ bu voqea hammani ~ga solib qoʻydi это событие потрясло (взволновало) всех.