hayo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-yo

Etimologiyasi

arab. – uyat, sharm; op, nomus; kamtarlik, adab;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Nojoʻya, nomaʼqul xatti-harakatdan tiyilish hissi; uyat, sharm. ◆ Vafosizda hayo yoʻq, Hayosizda vafo yoʻq. Maqol. ◆ Hayo — insonning eng oliyjanob fazilati, uning koʻrki, bezagi. S. Karomatov, „Vobkentlik oshiq.“ ◆ Odamda or-nomus, hayo boʻlishi kerak, Joʻraxon! Axir eringiz bor-a! M. Ismoiliy, „Fargʻonat. o.“

Hayo qilmoq kam qoʻll. Uyalmoq. ◆ Shoir qalbi bilan baʼzan koʻzimni Qizlarga burishdan qilaman hayo. Shukrullo, „Javohirlar sandigʻi.“

Antonimlari

ҲАЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hayo
стыд; стыдливость, застенчивость; ◆ ~ qilmoq стыдиться, стесняться.