horimoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ho-ri-moq

Etimologiyasi

HORI- '^{MeraT Qilib yoki} noʻl yurib charcha-'.

^{R i M} ° ° ^(MaQOl)' ^ShUIA^ay maʼnoni angAatgan feʼl qadimgi turkiy tilda a:r- tarzila™^^Ua*¹G^{INGaN (ES1 Sh}°' ^{161); qa}AImgi 4kiy tildayeq a. unlisining chuziqlik belgisi yoʻqolgan (ПДП

35), keiinroq bu soʻzga kuchaytirish maʼnosini ifoda-' lovchi -ï qoʻshimchasi (КРС, 72: arï- III 'ustavat

^S^^bOSHL— ^Q UNAOSHI qoʻshilgan 1^1YA, I, 161); uzbek tilida a unlisi â unlisiga al-mashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan-

a:r- > ar—) + _ï = arï- > harï- > qâri-. Bu feʼl hâr-shaklida ham ishlatiladi (UTIL , II, 707).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ish, mehnat qilib toliq-moq; charchamoq. ◆ Oziqli ot horimas. Maqol . n ◆ Yormat shahardan piyoda qaytib, oʻlgu-day horigani uchun, hamma otlarga Yoʻlchi qaradi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Bosh mu-harrir anchayin horigan koʻrinar, lekin sir boy bermay, oʻzini tetik tutishga kara-kat qilardi. F. Musajonov, „Himmat“ .

Antonimlari

ҲОРИМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

horimoq
уставать, утомляться; ahmoq oʻz oyogʻidan horir посл. (букв. дурак устаёт от своих ног) дурная голова ногам покоя не даёт; oziqli ot horimas посл. сытая лошадь не устанет.