hushsiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hush-siz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Hushidan ketgan, hushini yoʻqotgan; behush. ◆ Ertasiga Rahmatillani qoʻli singan, boshi yorilgan va hushsiz ho-latda maktab yonidagi bir chuqurlikdan to-pib, kasalxonaga joʻnatishdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Tun boʻyi hushsiz yot-di. Tongga yaqin arang koʻzini ochdi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ .

2 Es-hushi joyida emas, xayoli parishon; behush, parishonxotir. ◆ Anvar mehmonxonaga kirib keluvchi Sultonalidan ham ibo qil-may, goʻyo hushsiz kabi, boshini ikki qoʻli orasiga olib, sandal ustiga engashdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Muhammad Ja-mol mahbubasidan ayrilib, telba/shrday es-siz, hushsiz qoldi. Oybek, „Nur qidirib“ .

Antonimlari

ҲУШСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hush-siz

Tillar

• Turkcha: bayılmış

Ruscha _ru

hushsiz
лишившийся чувств, сознания или памяти; бесчувственный, бессознательный; обморочный; // без чувств, без сознания, без памяти; в обморочном состоянии; ◆ bemor ~ yotibdi больной лежит без памяти.