iftor
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
if-tor
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. jLkil — nonushta qilish; roʻza ochish
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
din. 1 Roʻza kunlari shom paytida oʻtkaziladigan roʻzani ochish, ogʻiz ochish marosimi; ogʻiz ochib ovqatlanish. ◆ Iftor kilmok. Iftorga oʻtirmoq. m ◆ Afandi uzun kun roʻza tutib toliqqan edi, iftordan keyin machitga.. chiqmadi. "Latifalar" . ◆ To-hir keksa ota-onasi bilan iftor kilmoqda edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
2 Iftor vaqtida beriladigan ziyofat, mehmondorchilik. ◆ [Mirobid] Urf-odatlarni hurmat qiladi: har yili besh-oʻnta kishini.. iftorga chaqiradi. V. Gʻofurov, „Vafodor“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИФТОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
iftor
рел. ежевечернее розговенье в дни мусульманского поста (уразы); ◆ ~ qilmoq разговляться, принимать после заката солнца пищу после дневного поста.