ihramoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ih-ra-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ogʻriq, alam ifodalovchi ovoz chiqarmoq. ◆ Ikki yigit oʻq yedi shekilli, ihrab quladi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ ◆ Ihrab yotgan Shahob boshini chayqadi va qiynalib yutindi. L. Tojiyeva, „Mehrim sizga, odamlar“ ◆ Kuchala yegan kabi tirishib, buzogʻi teskari kelgan sigirdek toʻlgʻanadi va ihraydi. Abdulla Qodiriy, „Kichik asarlar“

Antonimlari

ИҲРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ihramoq
кряхтеть, охать; ахать; ihrab-sihrab охая и ахая, кряхтя и стеная.