isnod
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
is-nod
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – tayanch, tirgak; dalil; manba; nisbat berish, taalluqli qilish;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Uyatga yoki taʼnaga qoldiradigan, nomiga dogʻ tushiradigan ish; shunday ishdan boʻladigan (keladigan) uyatli holat. ◆ Ha, bu isnodning bir chekkasi oʻqituvchilarga ham tegadi, butun maktabga tegadi! H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar.“ ◆ Mastonbibining kelini bu yil ham planini bajarolmabdi, degan ispodni koʻtarolasanmi? S. Ahmad, „Qadrdon dalalar.“
- Isnod keltirmoq yoki isnodga qoldirmoq Uyatga, nomusga, taʼnaga qoldirmoq, nomiga dogʻ tushirmoq.
2. din. Silsila; Islomda payg'ambar tomonidan qoldirilgan rivoyatlar (ayn. hadislar)ning ishonchliligini aniqlash tizimi, asliga olib boruvchi zanjir; mas. sahih - ishonchli, hasan - yaxshi, zaif - kuchsiz;
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИСНОД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.