joʻshqin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

joʻsh-qin

Etimologiyasi

JOʻSHQIN Bu sifat asli tojikcha choʻshidan feʼlining choʻsh hozirgi zamon asosidan (ТжРС, 521) oʻsib chikkan oʻzbekcha joʻsh- feʼliga (k.) oʻzbekcha -qin koʻshimchasini qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'joʻsh urgan', 'kuchli darajada toʻlqinlangan', 'mavjlangan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 293). _ _
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Mavj urgan, mavjlangan; shoʻx. ◆ Ey telba, xovliqma, ey joʻshqin daryo, Yastandi yoʻlingda poyonsiz saxro. Gʻayratiy .

2 koʻchma Joʻsh urgan, qaynoq, otashin; hayajonli. ◆ Usmonov extiros bilan joʻshqin soʻzlardi. Nazarmat, „Joʻrlar baland sayraydi“ . ◆ Xolmurod uning joʻshqin ovozini eshitdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Antonimlari

ЖЎШҚИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: çılğın
• Polyakcha: kipiący
• Ruscha: кипучая (kipuchaya)

Ruscha _ru

joʻshqin
1 кипучий, бурливый, бурлящий, бьющий ключом; ◆ ~ urmoq бить ключом, бурлить;
2 взволнованный, возбуждённый; ◆ ~ ovoz взволнованный, возбуждённый голос.