jussa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
jus-sa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – murda; tana;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Tananing tashqi bichimi, umumiy koʻrinishi; gavda, sumbat, qadd-qomat. ◆ Jussasi kelishgan yigit. ◆ Kumushbibi endi oʻn yettini qoʻyib, oʻn sakkizga qadam bosganlikdan, boʻyi ham onasiga yetayozgan, ammo jussasi onasiga kura toʻlaroq edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Yigitning yurishi ham jussasiga mos, salmoqli edi. E. Usmonov, „Yolqin.“ ◆ Ertalab redaksiyaga jussasi kichik qotmagina bir ayol kirib keldi. M. Xayrullayev, „Tilla marjoy.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЖУССА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.