kaltabaqay
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
kal-ta-ba-qay
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- Past boʻyli, ammo yoʻgʻon va pishiq, baqaloq (odam, hayvon va ular-ning aʼzolari haqida). ◆ Kaltabaqay odam. Kaltabaqay ot. m [Matqovul
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Besoʻnaqay bitgan kartoshkaday kaltabaqay barmoqla-rini yaktak yoqasiga olib borib, serjun koʻkragiga tuflab qoʻydi. A. Muxtor, „Opa-singillar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КАЛТАБАҚАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
kaltabaqay
коренастый; приземистый (о человеке, животном); ◆ ~ ot коренастая лошадь.