kinoya
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ki-no-ya
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – belgi; shama, ishora; piching, kesatiq;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Masxaralash, kulish uchun asl maʼnosidan boshqa, majoziy maʼnoda aytilgan soʻz, gap; qochirim, istehzo, piching, kesatiq ifodasi. ◆ Xoʻsh, sizcha nima qilish kerak, oʻqimishli akam! — dedi kinoya bilan Yoʻlchi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Saodatxonning.. yuzidagi jiddiylik oʻrnini gʻalati, kinoyaga oʻxshagan tabassum egalladi. S. Zunnunova, „Yangi direktor.“ ◆ Norboyevamisiz? Mehnatdan qochib kelibsiz-da, singlim, — Uning koʻzoynak orqasidagi koʻzlari kinoya bilan qisildi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloqsol.“ ◆ Shodi Mudarrisovich.. iljayib turar, soʻzlarida hazil aralash kinoya ohangi bor edi. D. Nuriy, „Osmon ustuni.“
2. ad. Uslubiy vosita; badiiy asardagi inkor etish usullaridan biri boʻlib, biror shaxs yoki narsa ustidan kesatiq, qochiriq vositasida yashirin kulishdan iborat.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КИНОЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.