koʻsanamo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
koʻ-sa-na-mo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
KOʻSANAMO Bu sifat tojikcha koʻsa otiga (q.) 'oʻxshab koʻrin-' maʼnosini anglatadigan namudan feʼlining (ТжРС, 257) namo hozirgi zamon asosini (GjRS, 256) qoʻshib hosil kshtingan boʻlib, 'soqol-moʻylovi siyrakroq' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 421).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[f. jjS — koʻsa koʻri-
nishli] Koʻsaga oʻxshash, soqol-moʻylovi siy-rakroq. ◆ Koʻsanamo bir kishi oʻtirganlarni ogʻziga qaratib, nimadir hikoya qshgardi. S. Ahmad, „Hukm“ . ◆ Yoshi yigirma beshlardan osh-gan boʻlsa ham, yuziga hali durust soqol chiq-magan, koʻsanamo Ahmad tanbal ogʻzini meʼ-morning qulogʻiga yaqinlashtirib shivirladi.. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КЎСАНАМО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.