kofir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ko-fir

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. —tanimovchi, inkor etuv-

chi, islom dinini tanimovchi, gʻayridin] din. 1 ayn. gʻayridin. ◆ Hamma musulmonlar bab-bara-var, deb oʻylaysizmi? Musulmonlar oʻrtasida boʻrilar yoʻqmi? Mayli, kofirmi, musulmon-mi, biz boʻrilarning jazosini beramiz. Ular kofirda ham bor, musulmonda ham. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ -Shahar farang, ingliz degan kofirlar bilan toʻlib yotibdi. Arablar unda-bunda koʻrinadi, xolos, — dedi Hoji xola. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.

2 Din yoʻlidan qaytgan, xudosiz. ◆ Bir zum choʻzilgan sukutni Salimboyvachcha buzdi: -Ulamolarimiz gazeta oʻqigan odamlarni ham "kofir" deb hisoblaydilarki, bu jaholat-dan boshqa narsa emas. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

КОФИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kofir
рел.
1 гяур, неверный; // неверный, нечестивый;
2 богоотступник.