koni
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ko-ni
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Turgan bitgani, butunlay; juda, gʻoyat. ◆ Qovun xushboʻy hidi, totimli mazasi.. har xil dori-darmonlarga boyligi.. bilan inson sihat-salomatligiga koni foyda ekan-ligi juda qadimdan maʼlum. Gazetadan . ◆ Ochil buva safarni tugatganidan, ezgu bir farz-ni bajo keltirib, koni savobga botgan odam-dek, mamnun koʻrinar, sokin va sobir edi. A. Muxtor, „Chinor“ . ◆ Tortinchoqlik sahna uchun koni ziyon, singlim, qani eshitaylik boʻlma-sa. S. Karomatov, „Hijron“ . ◆ Murakkab bu me-xanizmning bekor turishi koni zarardir. I. Rahim, „Zangori kema kapitani“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КОНИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.